काय माहीत कशी असेल ती !
काय माहीत कशी असेल ती !

सुंदर नाजूक उठून दिसेल ती,
गालावर सुरेख खळ पडून ह सेल ती,
कारण नसताना खोटी च रुसेल ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

एकुलती एक सर्वात थोरली असेल ती,
नाहीतर कदाचित धाकटि असेल ती,
संसार कसा संभाळेल ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

फॅशेन करील की संस्कृती पाळेल ती,
परंपरा जोडेल की परंपरा तोडेल ती,
संसाराचा पसारा कसा आवरेल ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

थोडी नखरेल असेल का ती,
हुशार समजूतदार सुगरण असेल का ती,
एक संमज्स अर्धांगिनी शोभेल का ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

एवढ छोट आयुष्य सहज जागेल का ती,
आभाळ एवढ दुख सहज सोसेल का ती,
दुखात ही न तुटता हसेल का ती,
काय माहीत काही असेल ती !!!!!!



***एक दिवस असंच.. ***
एक दिवस असंच...
-अमोल कपोले

डोळ्यांनी चांदणं खुडतांना
हळूच हाती लागला
तुझ्या पापणीआडचा चंद्र

मनात मलाच शोधतांना
हलकेच सापडत गेल्या
तुझ्या असण्याच्या खाणाखुणा

पाकळीवरचा दवबिंदू वेचतांना
अलगद अंगी बिलगला
तुझा चिंबलाजरा स्पर्श

दाटलेले भाव कळताना
अलवार कुजबुजलेले
तुझे गुलाबगोड शब्द

आणि

सरतेशेवटी तुझ्या नजरेत
नेमका समजलेला
माझ्या हरवलेपणाचा
ओळखीचा अर्थ !





माझी पहिली कविता
स्वप्नात नेहमी भेटतोस
तसा प्रत्यक्षात भेटशील का?
भरकटलेल्या माझ्या मनाला
आधार तू देशील का?
प्रेमान हातात हात
तू धरशील का?
आनंदाच्या वाटेवरून जाताना
दुखातही साथ देशील का?
खांद्यावर डोक ठेवून
मनसोक्त रडू देशील का?
डोल्यातल पाणी पुसून
मिठीत मला घेशील का?
विस्कटलेले केस सावरून
प्रेमान मला समजावशील का?
आयुष्याच्या खडतर वाटेवर
शेवट पर्यंत साथ देशील का?




handsome mulachi olakh whavi
amha doghanchi mane julavit
bike war mage basun phirwanara
mala hi ek boyfrend milawa

jyachya fakta najarenech man moharun nighave
dolyat jyacha vushwas asawa
hridayat nehami toch asawa
bike war mage basun phiranara
malahi ek boy frend milawa

CCd madhe basun roz coffee piu
mawaltya suryala sakshi dharun premachya shapatha khau
ayushyatari sari dukh jyachya khndyawar doka thevatach galavi
bike war mage basun phiranara
malahi ek boy frend milawa

dwidha man mag madhech mhanel
tyachya manat kay asel
sata janmachi saath ki fakta one night stand
ayushyat kadhihi na dukhawanara
bike war mage basun phiranara
malahi ek boy frend milawa






एकदा तरी आयुष्यात कुणी असे भेटावे,
जिला आपल्या मनातले सर्व काही सांगावे,
सांगता सांगता आयुष्य पूर्ण सरुन जावे,
आणि सर्तानाही आयुष्य पुन्हा पुन्हा जगावे........
एकदा तरी आयुष्यात कुणी असे भेटावे,
जिला घेऊन सोबतीने खूप खूप चालावे,
चालता चालता दूरवर खूप खूप थकावे,
पण थकल्यावरही आधारसाठी तिच्याकडेच पहावे........
एकदा तरी आयुष्यात कुणी असे भेटावे,
दुख त्याचे आणि अश्रू माझे असावेत,
सोबतीने तिच्या खूप खूप रडावे,
आणि अश्रूंच्या हुंदक्यात सर्व दुख विरून जावे.........
एकदा तरी आयुष्यात कुणी असे भेटावे,
आनंद तिचा आणि हसू माझे असावे,
तिच्यासाठी मी जगतच राहावे, जगतच राहावे,
आणि तिच्याचसाठी जगतानाच आयुष्य संपून जावे.......
एकदा तरी आयुष्यात कुणी असे भेटावे,
जिच्या सोबतितल्या प्रत्येक क्षणाने सुखवावे,
उन्हात त्याने सावली तर पावसात थेंब व्हावे,
आणि मायेच्या थेंबानी मी चिंब भिजून जावे...........
एकदा तरी आयुष्यात कुणी असे भेटावे,
सूर तिचे आणि शब्द माझे असावे




"पुरवतो मी आज तुझा हट्ट!"
कुणी तुला चंद्र म्हणतं
कुणी तुला फुल म्हणतं
प्रत्येक जण आपापल्यापरीनं
तुझ्या सौंदर्याचं वर्णन करतं
कोणासाठी तु आहेस जलपरी
तर कोणासाठी एक स्वप्नसुंदरी
आज तुझा जुना हट्ट मी पुरा करणारं
तुझ्या सौंदर्याचं वर्णन आज मी ही करणार......
केस तुझे रेशमी इतके
रेशीमही ज्याच्या शोधात भटके...
डोळ्यात तुझ्या मी हरवलो प्रथमदर्शनी
शोधतो आहे आजही स्वतःला.....
ओठांचा तर तुझ्या काय सांगु थाट
माझ्या प्रत्येक भावनेला फुटते तिथेच,
शब्दरुपी वाट......
तेज तुझ्या चेहऱ्यावरले पाहुन
सुर्यालाही लागे स्पर्धेची चाहूल.
जाण न प्रिये तु माझी व्यथा
काय सांगू तुझ्या सौंदर्याची कथा
तेज तुझ्या चेहऱ्यावरले पाहुन
सुर्यालाही लागे स्पर्धेची चाहूल.
जाण न प्रिये तु माझी व्यथा
काय सांगू तुझ्या सौंदर्याची कथा



एक दिवस असा होता की
कुणीतरी माझ्या फोनची वाट पहायचं
स्वतःच फोन करुन मनसोक्त बोलायचं
त्या गोड गप्पामध्ये रंगायचं

एक दिवस असा होता की
कुणीतरी तासनतास माझ्याशी गप्पा मारायचं
गप्पा तशा कमीच पण फ्लर्ट जास्त व्हायचं
मनमोकळेपणानं सर्व काही सांगायचं

एक दिवस असा होता की
कुणीतरी मला भेटण्यासाठी बोलवायचं
वेळेअभावी कामामुळे कधीच नाही जमायचं
फोनवर मात्र तीन तीन तास बोलायचं

एक दिवस असा होता की
कुणीतरी माझ्यासाठी झुरायचं
पण माझं यातनामय जीवन त्याला कसं सांगायचं
मग काय, विहिरीतील कासव बघायचं

आज दिवस असा आहे की
कुणीतरी विणाकारण मला टाळायचं
नसलेलं काम सबब म्हणून सांगायचं
वेळ देऊनही फोन नाही करायचं

आज दिवस असा आहे की
मी माझं नातं मनापासुन जपायचं
मिळालेल्या वागणुकितुन मन मात्र दुखायचं
पण माझं हे दु:ख कोणाला कळायचं

आज प्रश्न असा आहे की
का कुणाशी स्वार्थासाठी नातं जोडायचं
का प्रेमाचं नाव घेऊन ताळ तंत्र सोडायचं
का स्वतःचं व दुस-याचं जीवन भकास करायचं

मित्रा, आपल्याल नाही हे जमायचं
दु:खातही आपण मात्र हसायचं
कधी कधी एकांतजागी खुप खुप रडायचं
चेह-यावर चेहरा लावुन जगायचं....!





झाली राखरांगोळी ती जी का माझ्या आयुष्याची,
त्याच राखेतून आता फुल मी बनणार आहे...
दिले दु:ख जे प्राक्तनाने घेइन भोगुन मी सुखाने
सरता सारे संपवुनी मी नवजीवन जगणार आहे.......



***एकच क्षण ***
एकच क्षण
-डॉ. सौ. उषा गटकरी

एकच क्षण असा
हिरकणीसा चमकून जावा
एकच क्षण असा
अंतरी रूतुन बसावा...

एकच क्षण असा
ज्याची वाट पहावी असा
एकच क्षण असा
जीवनाचा अमुल्य ठेवा...

एकच क्षण असा
अवचित उभा ठाकावा
एकच क्षण असा
ज्या सारखा दुजा नसावा...

एकच क्षण असा
वर्णायास शब्द तोकडा
एकच क्षण असा
अनुभवान्ती जीव सुपाएवढा..!




शेवटची भेट...........
शेवटची भेट...........
मला ती आज शेवटच भेटणार होती
दुख:शी भेट माझी आज तिथेच घडणार होती
आजचा दिवस सहज सरत होता
"अरे जरा दमानं" सांगितल तरी ऐकत नव्हता

तिला आज भेटुच नये असे वाटत होतं
मन माझं तिच्या निरोपाच्या
भयाने आतल्याआत तुटत होतं
पण पुन्हा तिचं ते मोहक रुप,
ते गहिरे डोळे मला दिसणार नव्हते
एकदाच शेवटच म्हणत
आज मन तिच्यासाथी हरणार होतं

कधी नव्हे ते आज पोहोचलो मी वेळेवर
नेहमी जिथे बसायचो बसलो
हात टेकवत त्या बाकावर
आज बागेतली गुलाबी फ़ुलं
मला काळी कुळकुळीत दिसत होती
पाखरांचे ते किलबीलणे मला विरह गाणी वाटत होती

अचानक बागेतलं वातावरण शांत झालं
"ही वादळापुर्वीची शांतत रे"!!
जणु मला इशा-याने सांगितल
हळु हळु काळे ढग जमु लागले
माझा हा विरह सोहळा पाहण्यास जणु ते आतुर झाले

तेवढ्यात ती आल्याची चाहुल लागली
तिने मला पाहताच लगबगीने पावलं टाकली
ती जवळ जवळ येत होती आणि पाऊशी सुरु झाला
सोबत त्याच्या विजाही कडाडु लागल्या
"आज तिच्या नजरेला नजर देउनच बोलणार"
मनात मी शपथ घेतली
पण ती समोर येताच माझ्याच
नजरेने माघार घेतली, नजर माझी भेदरली

ती शांत उभी होती
"उशीर का केलास"? मी विचारले
"अरे काम होतं जरासं!!" ती उत्तरली
बरं ठिक आहे म्हणत!! मी मान वळवली

का रे काय झाले ? तिने विचिरले
कुठे काय !! काही नाही ?
म्हणत मी तिच्या त्या प्रश्नाला टाळलं

"अछ्चा माझं लग्न ठरलय तो युएसए ला आहे"! तिने हसत सांगितल

माझं काय? मी झुरत विचारलं
अरे सॉरी घरातले तयार नव्ह्ते
मी तरी काय करु ?? सगळं गणितच चुकले
चल मी निघते म्हणत ती उठु लागली
पाठी न बघताच ती पुढे चालु लागली

नजर माझी तिच्या पाठमो-या
आकृतीकडे फ़क्त पाहत राहीली
हळु ह्ळु तिची ती आकॄती
माझ्या डोळयात फ़क्त भीजत राहीली
सोबत पावसाची सरही वाढु लागली
त्या पावसाच्या पाण्यात माझ्या
स्वप्नांची कागदी नाव बुडु लागली.........






एक तू आणि एक मी

एक क्षण तुझा
एक क्षण माझा
आणि एक सुंदर सहवास आपल्या दोघांचा

एक हसू तुझ
एक हसू माझ
आणि मोत्यांची बरसात आपल्या दोघांच्या हास्याची

एक हाथ तुझा
एक हाथ माझा
आणि एक शेवटपर्यंत निरपेक्ष साथ दोन जीवांची

एक श्वास तुझा
एक श्वास माझा
आणि एकरूप झालेली स्पंदन आपल्या दोन हृदयांची

एक अश्रु तुझा
एक अश्रु माझा
आणि अश्रुंनी भरलेली ओंजल आपल्या दोन हातांची

एक प्रश्न तुझा
एक प्रश्न माझा
आणि उत्तरासाठी थांबलेले आपण दोघहि

एक वाट तुझी
एक वाट माझी
आणि एकत्र प्रवास दोघांचाही

एक आयुष्य तुझ
एक आयुष्य माझ
आणि आनंदाची उधलन दोघांचीही

एक प्रेम तुझ
एक प्रेम माझ
आणि एकमेकांच्या प्रेमात रंगलेले आपण दोघही

तुझी अणि माझी बेरीज केली
तुझी अणि माझी वजाबाकी केली
गुणाकार, भागाकार सुद्धा करून पहिला
आणि शेवटी जे उत्तर आल ते होत
फक्त अणि फक्त आपल
आपल्या दोघांच.....

Bharati Sarmalkar....





प्रत्येकाचा वेगळा धर्म
इथे प्रत्येकाची वेगळी जात,
जगायचाही 'format', इथे मरायचाही 'format'..........!
चंचल मन चंचल स्वाभाव,
कुठे गुलाबाची पाकळी कुठे काट्याचे घाव,
गुलाबी मनाला इजा करते लाल काट्याची 'पात'
जगायचाही 'format', इथे मरायचाही 'format'..........!
वर्चस्वाची चढाओढ़ इथे खुर्चीसाठी वाद,
हिंसेला देतात अहिंसेचा प्रतिसाद,
विजयी होतो थोरला भाऊ, करून धाकट्यावरती 'मात'
जगायचाही 'format', इथे मरायचाही 'format'..........!
कृतीतून विकृति आज ही प्रत्येकाची प्रवृत्ति,
भ्रष्टाचाराची प्रत घेते इमानाची आवृत्ति,
इमानदार झुकतो इथे, बेईमानाची मान 'ताठ',
जगायचाही 'format', इथे मरायचाही 'format',,,,
जगायचाही 'format', इथे मरायचाही 'format'..........!





मला वाटायच तीच माज्यावर जीवापाड प्रेम आहे .
फ़क्त मी विचारायची देरी आहे ..
मलाही ती प्रचड आवडायची
जेव्हा ती मला आपला "best friend" म्हणायची ,
मनातल गुपित फोडायची ,
लाडत येऊन बोलायची ,
लटक रागवायाची ,
माज्याशी भान्डायची ,
गप्पा मारायची ..
माज्या कविता ऐकायाची,
त्याना उत्सुर्फ़ दाद द्यायची ..
माज्यावर प्रेम करायची ..

पण मला माहित नव्हत ती मला
फ़क्त आपला "best friend " मानायची ..


मला खुप यातना जाल्या, जेव्हा ती म्हणाली .
"मी प्रेमात पडले रे त्याच्या...."
पण तिच्या अपेक्षेप्रमाणेच मी तेव्हा तिची थट्टा केली .
अन तिची कळी लगेचच खुलवली,
तिला काय सांगू काय नको जालेल.
असे तिला मी कितीदा तरी पहिलेल .
मी म्हणालो, "मज़ा आहे बुवा एका मुलीची.!"
ती म्हणाली," तुला पण मिळेल रे साथ कोणा सुन्दरीची.!"
मन रडत असतानाही रडत होतो.
तिला कलू न देण्याची सगळी काळजी घेत होतो .
तिला पण काहीच कळल नाही .
प्रेमात पडलेल्या तिला वेगळ काहीच दिसत नाही .


मी पण तसदी घेतली नाही मनातल काही बोलायची..
कारण ती मला आपला "best friend" मानायची ..


ती गेल्यावर मी सुन्न जालो ,
आतल्या आत मी मग्न जालो ,
तिच्या आठवणी मी आठवू लागलो .
त्या पुसून टाकायचा निष्फ़ळ प्रयत्न करू लागलो ,
तिच्याशी बोलताना मी तिची खुप थट्टा करायचो .
'त्याच्या' नावाने तिला भरपूर चिडवायचो .
कोणाशी भांडल्यावर मात्र तिला माजी आठवण यायची .
आजही माज्या मध्यस्थीची तिला गरज वाटायची ,
ती अजुन ही माज्याशी खुप बोलायची ,
खुप काही सांगायच म्हणायची ,
पण कधी ते सांगायला विसरायाची..

मनातले अश्रु मी तिला कधीच दिसू दिले नाहीत ,
कारण ती मला तिचा " best friend " मानायची .

मी मात्र आतल्या आत कुढत बसायचो,
माज्याच एकटेपणात हरवलेला असायचो.
तिचे बोलणे ऐकत असताना ,
मुकपणे आपले अश्रु गिळत असायचो
तिच्यासमोर नाटक करणे फारच कठीण होते .
त्याच तीच भांडण ती मला येऊन सांगायची .
माज्याशी बोलून मोकळ वाटल अस म्हणायची.
स्वत:च्या वेदना लपवून तिचे बोलणे..
शांतपणे ऐकून घ्यायचो .
एक दोन गोष्टी सांगून..
तिला बरे वाटावे असे काहीतरी करायचो ..

माज्या बोलन्यापेक्षा माज्या असन्यावरच ती समाधानी असायची ..
कारण ती मला तिचा" best friend " मानायची ..






मनातल......
ती एक रम्य संध्याकाल होती....माझ्या कौलारू घराच्या सारवलेल्या अंगणात बसून कातरवेळचा निसर्ग पाहान्यासारखा आनंद माझ्यासाठी दूसरा कोणता असणार? नुकत्याच सुरु झालेल्या वसंत रुतूने बराच बदल घडवून आणला होता....नविन पालवी फुटलेला घरासमोरील पिम्पलाच झाड़ पोपटी पानांनी डवरल होता...आणि त्या गर्द पानांच्या छायेत दडून बसलेल्या कोकिलाचे मधुर कुंजन कान तृप्त करत होते......क्षितिजावर पसरलेला सोनेरी प्रकाश मन मोहून टाकत होता.....इतक्यात आकाशातून जाणार्या एक सफ़ेद रेषेने माझ लक्ष वेधून घेतल...त्या सरल रेषेत थोडीशी हालचाल जाणवत होती....
निरखून पाहिल्यावर कळल की तो एक बगल्यांचा थवा होता.....सरल मागे खेचलेले पाय...आणि सफ़ेद,सोनेरी पंखांची लयीत होणारी हालचाल...!! सगळच कसा शिस्तबद्ध...तालबद्ध...!! जणू काही शुभ्र मोत्यांची माळच आकाशात उड़त आहे.....आपल्या निवासाकडे परतनार्या त्या श्वेत शुकांना पाहून नकळत ओठात शब्द आले.....
"बगल्यांची माळ फुले अजुनी अम्बरात"





'लबाडच, आहेस......!
'लबाडच, आहेस......!
आज नां बरयाच दिवसानंतर 'तिचा" फोन आला,
"हेलो" एवजी, 'कसा आहेस तू..?
म्हणालो,'मजेत...!
माजी आठवन नहीं येत का..?
'नाही" मी, थोडा मिस्किलपने,
नाही sss....? तिचा प्रतिसाद, थोडा रागातच
अग खरच....
बघ ना, आपल्यापासून दूर असणारे आठवतात,
तू तर इथेच असते, माज्या काळजात,.,.,.,'श्वासासारखी"
तू काळजातुन जातच नाही, आणि तुजी आठवनही येत नाही.....
मग तिचा हसरा, लाजरा प्रतिसाद,
'लबाडच, आहेस......!





अंधार होत चाललाय
दिवा पाहिजे
या देशाला जिजाऊचा
शिवा पाहिजे ॥

नेते झाले अफ़जलखान
काश्मिरचे झाले स्मशान।
शायिस्तेखानची बोटे तोडण्यास
युवा पाहिजे।
या देशाला जिजाऊचा
शिवा पाहिजे ॥

मराठे झाले यौवनभक्त
मराठ्यांच्याच तलवारीवर
मराठ्यांचेच रक्त
पुन्हा एकदा दिल्लिवर
मराठ्यांचा दावा पाहिजे
हर हर महादेव 'हवा' पाहिजे
'हवा' पाहिजे
या देशाला जिजाऊचा
शिवा पाहिजे
म्हनुन" राजे पुन्हा जन्म घ्या"

जय महाराष्ट्र ...!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------






थेंब थेंब झिरपणारा ओलावा पिंपळवृक्ष बनून उभा राहतो, मी त्याला आई अशी हाक मारतो........
चला सलाम करू धन्य त्या मातेला...
----------------------------------------------
आई हा एक शब्द आहे असं म्हणण व्यर्थ आहे कारण त्यात आहे जे वात्सल्य शब्दात उतरवणं आहे ते अशक्य!!
तरी हा एक प्रयास आहे तिच्याच वाढदिवसाला छोटीशी एक भेट आहे ..
आई म्हणजे मंदिराचा उंच कळस
आई म्हणजे अंगणातील पवित्र तुळस
आई म्हणजे भजनात गुणगुणावी अशी संतवाणी
आई म्हणजे आरतीत वाजवावीअशी लयबध्द टाळी
आई म्हणजे वेदनेनंतरची सर्वात पहिली आरोळी.......

मी एक चातक आहे तर ती पर्जन्यचा थेंब आहे
मी अत्तर तर ती त्यातला सुगंध आहे
माझ्या आयुष्याची ती एक चित्रकार आहे
अंधारात मला दिसणारा आशेचा किरण आहे
कोणत्याही वादळात तग धरून राहीलेली माझ्या आयुष्यातील कल्पतरु आहे
जिच्यामुळे मी, माझी कविता आहे
ती माझी......माझीच फक्त आई आहे.





देवा मले पुन्हा शाळेत नेउन टाक.....!!,
डब्बा, वाटरबैग, पाटी अन दप्तर,
कम्पास, लेखन, पेन्सिल अन रब्बर..,,
गावचा फाटा, तिथून शालेची वाट,
देवा मले पुन्हा शाळेत नेउन टाक.....!!,

हातभर अंतर ठेउन प्रार्थनेची रांग,
लेझीम चा आवाज, 'झिंक ,'चाक,"झ्यांग",
विश्राम!, सावधान..!, उभा राय ताठ,
देवा मले पुन्हा शाळेत नेउन टाक.....!!,

जेवणाच्या सुट्टीत 'वाटना-वाटणी',
भाकरीच्या बदल्यात टमाटयाची चटनी,
जेवाच्या पहिले धुवा लागते हात,,
देवा मले पुन्हा शाळेत नेउन टाक.....!!,

बे एक बे, बे दुने चार,
गणिताच्या तासात, पोट्याइचा भागाकार,
किती खाल्ला मार, तरी पाढे नाही पाठ,,
देवा मले पुन्हा शाळेत नेउन टाक.....!!,

चिंचा, बोरं अन पोंगा-पंडित,
बर्फाचा गोला,'गोड लगे थंडित,
संत्र खावुन-खावुन आम्बटलेले दात,,
देवा मले पुन्हा शाळेत नेउन टाक.....!!,

मन लावून अभ्यास करीन,
पहिल्या बाकावर बसून, मास्तरच आइकिन,
पाढे पाठ करीन, रोज करीन गृहपाठ..,,
एकदा, फ़क्त एकदा, देवा शाळेत नेउन टाक,,,
मले शाळेत नेउन टाक,,,, ,,, ,, , . .

आतंकवाद की दहशतवाद ?
आजकाल अनेक मराठी वृत्तवाहिन्या आणि वृत्तपत्रे तसेच अनेक मराठी भाषिक सुद्धा आतंकवाद किंवा आतंकवादी असा चुकीचा शब्द प्रयोग करतात.
मराठीत आतंक हा शब्दच अस्तित्वात नाही तर त्यापासून निर्माण झालेले शब्द कसे येऊ शकतील ?
जर आपली भाषा एखादी गोष्ट वर्णन करण्यास तोकडी पडत असेल, तर दुसरया भाषेतील शब्द जरुर घ्यावेत, पण दहशतवाद हा योग्य शब्द असताना उगाचच हिंदीचे पाय का चाटावेत ?



"कुणीतरी आठवण काढतंय, बाकी काही नाही !!
"कुणीतरी आठवण काढतंय, बाकी काही नाही !!
हसता हसता डोळे अलगद येतीलही भरून
बोलता बोलता शब्द ओठी जतीलही विरुन
कावरंबावरं होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवण काढतयं, बाकी काही नाही




मोबईल वाजण्याआधीच तो वाजल्यासारखा वाटेल
जुनाच काढुन एसएमएस वाचवासा वाटेल
दिवस सरता वाटत जाईल उगाचच उदास
पावलोपावली जड होत जाईल बहुधा श्वास
घाबरुन बिबरुन जाण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवण काढतंय, बाकी काही नाही


जेवता जेवता जीवघेणा लागेलही ठसका
घरचे म्हणतील सारखा कसा लागतो उठता बसता
चेहरा लपवत, डोळे पुसत, पाणी प्यावे थोडे
बोलण्याआधी आवाजाला, सांभाळावे थोडे
सांगुन द्यावं काळजीसारखं बिलकुल काही नाही
"कुणीतरी आठवण काढतंय, बाकी काही नाही !!


हसायच्या आधी मला
जरा सराव करावा लागतो,
मनावरचा घाव बराच
दाबून धरावा लागतो ..............



'प्रेमात पडतांना' -पवन शिंदे
'प्रेमात पडतांना'
-पवन शिंद






तिच्या प्रेमात पडतांना
तिला प्रेमात पाडायचं राहून गेलं
तोंड दुखेपर्यंत बडबडलो
पण हवं ते सांगायचं राहूनच गेलं.

तिनं माझ्या नजरेतून जग पाहिलं
तिच्या नजरेला नजर भिडवतांना
तिला डोळ्यात साठवायचं राहूनच गेलं.

तिच्या हाताचा, ओठणीचा,
स्पर्श हवाहवासा वाटतो
सांगेन तिला कधीतरी म्हणतांना
हा विषय काढायचं राहूनच गेलं.

हसत राहीलो, हसवत राहिलो
तिला दरवेळी, दर भेटीला.
तिच्या हसण्यामागचे अर्थ शोधतांना
माझ्या हसविण्याचा मतितार्थ सांगायचं राहूनचं गेलं.

ती आली की वेळही
उडून जायचा मला न समजता.
पण,
त्या दिवशी ती आली आणि निघाली
त्यावेळी तिला नेमकं अडवायचं राहून गेलं...



लग्नाआधीचे 'तो' आणि 'ती' लग्नानंतरही तेच असतात
लग्नाआधीचे 'तो' आणि 'ती' लग्नानंतरही तेच असतात, पण लग्नानंतर त्यांच्यातला संवाद बदलतो... कसा?... असा...

लग्नापूवीर्...

तो : हुश्श! किती वाट पाहात होतो मी या क्षणाची.

ती : मी जाऊ का निघून?

तो : छे गं! तसा विचारसुद्धा मनात आणू नकोस.

ती : तुझं प्रेम आहे माझ्यावर?

तो : अर्थातच!

ती : तू कधी माझी फसवणूक तर नाहीस ना केलेली?

तो : नो, नेव्हर! असा विचार तरी तुझ्या मनात कसा येतो?

ती : तू माझं चुंबन घेशील?

तो : हो तर.

ती : तू मला मारहाण करशील?

तो : अजिबात नाही. मी त्या प्रकारचा पुरुष नाही.

ती : मी तुझ्यावर विश्वास ठेवू शकते का?

तो : हो.

लग्नानंतर...

लग्नानंतर काय होते हे जाणून घेण्यासाठी नवा संवाद लिहिण्याची गरज नाही... फक्त हाच संवाद खालून वर वाचत जा!




माझ्यातला मी
माझ्यातला मी
- भावना दामले

आपण आपले आपल्यालाच शोधत असतो.
प्रत्येक क्रियेतून, प्रत्येक प्रतिक्रियेतून
स्वत:ला शोधताना ठेचाळत जातो
जखमी होत जातो
तरीपण शोधत जातो
पूर्ण जीवनच एक शोध असतो
स्वत:ला ओळखायला
आपण मनाचा कानाकोपर्‍याचा शोध घेत असतो
आपण शोधत असतो
माझातला मी
कधी भेटतो कधी भेटत नाही
आणि भेटला तरी ओळख होत नाही
कधी आपणच भेटायचे टाळतो
नवीन - नवीन क्लृप्ती शोधून
हूलकावणी देत असतो
कारण माझ्यातला मी
नेहमी स्पष्ट व सत्यच सांगतो
आणि ते अप्रिय सत्य आवडत नाही.



पाखरे परत येतील साजं टळून गेल्यावर
मेघ दाटून येतील उंन पोळून गेल्यावर
सरी धावून येतील रानं जळून गेल्यावर
सुखही परत येईल दु:खं छ्ळून गेल्यावर.
होतील मार्ग मोकळे वळणं टळून गेल्यावर
शब्द टोचतील मनाला ते बोलून गेल्यावर
भिजतील डोळे तुझे, माझे सुकून गेल्यावर
पुन्हां तु ही परत येशील मी दूर गेल्यावर.
झोप धावून येईल स्वप्नं जळून गेल्यावर
कळ्तील तुला चुका पण मी माफ़ केल्यावर
कळेल प्रेम तुला विरहात मन पिळून गेल्यावर
तुही धावून येशील मी राखेत मिळून गेल्यावर.
आठवण माझीही येईल मी विसरून गेल्यावर
पुन्हां तु शोधशील खुणा राखही उडून गेल्यावर
तुझ्याही डोळ्यात आसवे ओघळतील कधी
पण माझ्या कविता तुझ्यापुढे रडून गेल्यावर



पहिली भेट.......

पहिल्या भेटीत.......
एकमेकांची नजर चुकवुन
एकमेकांना पहायच असत
स्वतः माञ साळसुदपणे
चेहरयाआड लपायच असत

पहिल्या भेटीत.......
अगदी सावधपणे वागायच असत,
हसतांही चेहेरयावरच
खोट गांभिय जपायच असत

पहिल्या भेटीत.......
एकमेकांना समजायाच असत
निदान जे समजलं नाही
तेच कळलय अस दाखवायच असत

पहिल्या भेटीत.......
अनेक शंकांच ओझ वहायच असत
त्याच्या सोबत आपनही स्वःताला
अपेक्षांच्या तराजुत तोलायच असत!

पहिल्या भेटीत.......
मनातुन खुप काही बोलायच असत
नेमक अशाचवेळी ओठांनी
जिभेवरल्या शब्दांना आवरायच असत

पहिल्या भेटीत.......
सतत घड्याळ निरखायच असत
एकमेकांच्या काट्यांमध्ये
इतक्या लवकर गुंतायच नसत



एकदा तरी मला तुला,
मनापासुन हसवायचंय,
दोन क्षण का असेनात्या निखळ हास्यात,
स्वतःला हरवायचंय...

फक्त एकदाच मला तुझ्या डोळ्यांत,
नजरेला नजर मिळवत बघायचंय,
डोळ्यांमागचं वादळ मला,
अनाहुतपणे अनुभवायचंय...

फक्त एकदातरी मला,
तुला प्रेमाने जवळ घ्यायचंय,
नाहीस जगात ह्या तु एकटी,
हेच तुला समजवायचंय...

फक्त एकदा तरी तुला,
माझ्यासाठी बेचैन होताना पाहायचंय,
त्यासाठी मला तुझ्याशी,
एकदा खोटं खोटंच भांडायचय...

मग मला तुझ्यासाठी,
एकदाच विदुषक व्हायचंय,
तुझा तो लटका राग मला,
चुटकीसरशी पळवायचंय...

तुझा हात मात्र मला,
आयुष्यभरासाठीच पकडायचाय,
प्रेम करतो किती तुझ्यावर,
हेच तुला सांगायचय...

नेहमीच तुमचाच


do you lovє мє
नाजूक क्षण..........

_________________

पुन्हा आठवन आली आज
त्याच नाजूक क्षणांची
काही वेळ तरी होती सोबत
त्याच्या आपले पाणाची

खांद्यावरती डोके ठेवून
दुख आपले सांगण्याची
एकमेकांचे हात धरूण
प्रित फुलांना जपण्याची

समुद्राच्या लाटानसारख
उंच उंच उडण्याची
क्षिटिजातील त्या शून्याकडे
एकटक बघण्याची

दोघांनी मिळून बघितलेल्या
सुंदर सुंदर स्वप्नांची
पुन्हा आठवण झाली आज
त्याच नाजूक क्षणाची



मैत्रीण माझी नाजुक फुलासारखी वाऱ्याबरोबर डोलणाऱ्या
मैत्रीण माझी नाजुक फुलासारखी
वाऱ्याबरोबर डोलणाऱ्या इवलाश्या रोपटयासारखी
.
हसण तिच खळखळणाऱ्या झऱ्यासारख
मनही तिच त्यातील निर्मळ पाण्यासारख
.
आहे ती अशीच अश्रुसोबत हसणारी
मनातील वादळांना मनातच थोपवणारी
.
भासते कधी आकाशातील चांदणीसारखी
तर कधी सागराबरोबर खेळणाऱ्या लाटेसारखी
.
तशी आहे ती माझ्यापासुन दुरवर
तरीही अंतःरात रुतलेली खोलवर
.
तुझ्या मैत्रीच्या छायेत मला क्षणभर विसावू दे
हरलेi जरी मी, आपली मैत्री मात्र सदैव जिंकू दे




$#% आई @$#%
आई साठी काय लिहू
आई साठी कसे लिहू
आई साठी पुरतील एवढे
शब्द नाहीत कोठे
आई वरती लिहीण्याइतपत
नाही माझे व्यक्तिमत्व मोठे

जीवन हे शेत आई म्हणजे विहीर
जीवन ही नौका तर आई म्हणजे तीर
जीवन ही शाळा तर आई म्हणजे पाटी
जीवन हे कामच काम तर आई म्हणजे सुट्टी

आई तू उन्हामधली सावली
आई तू पावसातली छत्री
आई तू थंडीतली शाल
आता यावीत दु:खे खुशाल

आई म्हणजे मंदिराचा उंच कळस
आई म्हणजे अंगणातील पवित्र तुळस
आई म्हणजे भजनात गुणगुणावी अशी संतवाणी
आई म्हणजे वाळवंटात प्यावं असं ठंडगार पाणी

आई म्हणजे आरतीत वाजवावी
अशी लयबध्द टाळी
आई म्हणजे वेदनेनंतरची
सर्वात पहिली आरोळी........




तुम्ही जीवनात पहिले स्थान प्रेमाला देणार की
________________________________
तुम्ही जीवनात पहिले स्थान प्रेमाला देणार की मैत्रिला
तुम्हाला काय वाटते
आपापली मते द्यावी.,.,.????



मैत्रीला..... प्रेमाला

पण मला हे स्पष्ट करा की प्रेम आणि मैत्री ह्यात फरक काय ?.. म्हणजे तुम्ही नक्की प्रेमाचा कोणता अर्थ घेता .. मुलाच मुलीवर किंवा मग मुलीच मुलावर असणार ?? फ़क्त हेच प्रेम असू शकत का ?? की तुमच्या मैत्री मधे प्रेम नसत/नाही ..!!!!



आयुष्य

हे आयुष्य अस का असत?
आज असत तर उद्या नसत....

कधी ते मजेत चालत असत
कधी मजेची सजा बनुन जात
हे आयुष्य अस का असत?
आज असत तर उद्या नसत....

कोणी रात्री चन्द्र पाहून झोपतो
सकाळचा सूर्य पाहायला मात्र नसतो
हे आयुष्य अस का असत?
आज असत तर उद्या नसत....

घरचे आवरुन कामावर निघुन जातो
परतीचा रस्ता तो कसा काय चुकतो?
हे आयुष्य अस का असत?
आज असत तर उद्या नसत....

नवपालवी फ़ुटताना दुष्ट भ्रमर येतो
एका क्षणात सर्वस्वी नाश करुन जातो
हे आयुष्य अस का असत?
आज असत तर उद्या नसत....

फ़ुल कितीही गुणी अन सुन्दर असल
तरी फ़ान्दीवरुन त्याला उतरावच लगत
अन माणसाच्या मनात नसताना
या जगातून जावच लागत
हे आयुष्य असच असत?
आज असत तर उद्या नसत....





तुमचा लाडका ...
रस्त्यावरच्या वळणावर
तुज़े मागे वळून पहाणे ,
अन त्याच एका क्षणासाठी
माज़े दिवसभर वाट पहाणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

पावसात एकटा भिजताना
अचानक तुज़े दिसणे ,
अन तुज़या च्तरित चलताना
ते निम्मे निम्मे भीजणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच भीजणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

बोलता बोलता तुज़े
माधेच गप्प राहणे ,
अन तुज़या बोलक्या डोळ्याणकडे
फक्त पाहत राहणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

तुला एक नजर पाहण्यासाठी
गर्दीत शोधत राहणे ,
अन तू समोर नसताना
तुला डोळे मिटून पहाणे,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

-रस्त्यावरच्या वळणावर
तुज़े मागे वळून पहाणे ,
अन त्याच एका क्षणासाठी
माज़े दिवसभर वाट पहाणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

पावसात एकटा भिजताना
अचानक तुज़े दिसणे ,
अन तुज़या च्तरित चलताना
ते निम्मे निम्मे भीजणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच भीजणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

बोलता बोलता तुज़े
माधेच गप्प राहणे ,
अन तुज़या बोलक्या डोळ्याणकडे
फक्त पाहत राहणे ,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

तुला एक नजर पाहण्यासाठी
गर्दीत शोधत राहणे ,
अन तू समोर नसताना
तुला डोळे मिटून पहाणे,
कुणी म्हणेल प्रेम याला
कुणी नुसतेच पहाणे ,
पण त्याच एका क्षणात होते
माज़े युगानुयूगे जगणे .

- तुमचा लाडका ...-मंगेश



कधी तू असा अबोल की..
वाटते,शब्द द्यावेत तुला उधार,
की,शब्दांचे वादळ तर नसते तुझ्या मनात ?

कधी तू असा बोलका की..
वाटते,तुझ्या शब्दांत वाहून जाईल मी,
की,रित्या शब्दांचे तुझे गुपित मला समजत नाही ?

कधी तू असा शांत की..
वाटते,तुझ्या ह्रदयात विरघळावे मी,
की,वादळापूर्वीची ही शांतता तर नाही ?

कधी तू असा अशांत की..
वाटते,चंदन व्हावे मी तुझ्यासाठी,
की,आगीशी संग मी करत तर नाही ?

कधी तू इतका जवळ की..
वाटते,तुझ्या श्वासांचीही चाहुल घेतेय मी,
की,मला तुझ्यावर विश्वास नाही ?

कधी तू इतका दूर की..
वाटते,तुझ्याशिवाय दुनिया माझी रिती,
की,आपल्यातले अंतर मी मोजलेच नाही ?

कधी तू असा..कधी तू तसा..
वाटतो तरीही, मला हवाहवासा,
की,'प्रेमा'च्याच 'प्रेमा'त आहे मी ?

पण तरीही,'तू' मला हवाहवासा..हवाहवासा..




कॉलेज लाइफ़ "

कँटीन मधला चहा आणि
चहा सोबत वडा पाव
पैसे कुठ्ले खिशात तेव्हा
उधारीचचं खातं राव !

कट्ट्यावर बसणं लेक्चर चुकवून
आणि पोरींची चेष्टा करणं
दिसलीच एखादी चांगली तर
तिला लांबूनच बघून झुरणं !

बसलोच चुकून लेक्चरला तर
शेवटचा बाक ठरलेला
कुणाच्या तरी वहीतलं पानं
आणि पेन सुध्दा चोरलेला !

परिक्षा जवळ आली
कि मात्र रात्री जागायच्या
डोळ्यात स्वप्नं उद्याची
म्हणून झोपाही शहाण्यासारख्या वागायच्या !

पूर्ण व्हायचं एक वर्तुळ
एक वर्ष सरायचं
पुन्हा नव्या पाखरांसोबत
जुनं झाड भरायचं.

अशी वर्तुळ भरता भरता कळलं
अरे कागदच भरला !
वर्तुळ झाल्या कागदाला
फ़क्त सलाम करायचा उरला !!

पुन्हा नविन रस्ता
पुन्हा नविन साथी
जुन्या रस्त्याच्या , प्रवासाच्या
फ़क्त आठवणीच हाती !!!!!!



प्रेम
दाटून आलेल्या संध्याकाळी
अवचित ऊन पडतं
तसंच काहीसं पाऊल न वाजवता
आपल्या आयुष्यात प्रेम येतं

शोधून कधी सापडत नाही
मागुन कधी मिळत नाही
वादळ वेडं घुसतं तेव्हा
टाळू म्हणून टळत नाही

आकाश पाणी तारे वारे
सारे सारे ताजे होतात
वर्षाच्या विटलेल्या मनाला
आवेगांचे तुरे फुटतात

संभ्रम स्वप्न तळमळ सांत्वन
किती किती तऱ्हा असतात
साऱ्या सारख्याच जीवघेण्या
आणि खोल जिव्हारी ठसतात

प्रेमाच्या सफल-विफलतेला
खरंतर काही महत्त्व नसतं
इथल्या जय-पराजयात
एकच गहिरं सार्थक असतं

मात्र ते भोगण्यासाठी
एक उसळणारं मन लागतं
खुल्या सोनेरी ऊन्हासारखं
आयुष्यात प्रेम यावं लाग



मला उमगलेली मैत्री
मला उमगलेली मैत्री

मैत्री....
एक बिंदु आणि अनेक मिळालेले सेतु
पार पाडावा अगदी जणु सराव रोजचा

मैत्री....
एक बगीचा मनात सदैव फ़ुलणारा
माळी होऊन घ्यावी जीवापाड काळजी

मैत्री....
एक धागा सरळ रेशमी मऊसुत जसा
जास्त ताणला तर तुटतो बघा ना कसा

मैत्री....
एक रोपटे अबोलीचे प्रत्येकाच्या दारातले
फ़ुले मुक हसती पाणी पिताना ओन्जळीतले

मैत्री....
एक सुगन्धी दरवळणारे लिहलेले पत्र
खुशालीसाठी उशीराही का होईना नाही पाठवावे मात्र

मैत्री....
एक नात कसल्याही मोहात न अड्कणारे
निरागसता जपताना खळखळुन हसवणारे


मैत्री....
एक आनंदाचे झाड हक्काच्या अंगणातले उभे
ऊन वारा सारे झेलुनही कधीही न वाकणारे


मैत्री....
एक अनमोल शिंपला अवचित हाती मिळालेला
घाई नको उघडाया अलग़द उघडा लख्ख प्रकाश देणारा 'मोती'आला का हाती?





आज वेळ नाही....
अमाप सुख आहे सगळ्यान्च्याच
पदरात पण ते अनुभवयला
आज वेळ नाही.....

आईच्या अंगाईची जाणिव आहे
पण आईला आज
'आई' म्हणायलाच वेळ नाही.....

सगळी नाती संपवुन झालीत
पण आज त्या नात्यांना पुरायलाही आज वेळ नाही.....

सगळ्यान्ची नाव मोबाईल मध्ये सेव आहेत
पण प्रेमाचे चार शब्द
बोलायलाही आज वेळ नाही.....

ज्या पोराबाळान्साठी मेहनत दिवस-रात्र करतात
त्यांच्याकडे क्षणभर
बघायलाही आज वेळ नाही....

सांगेल कोण कशाला दुस-याबद्द्ल
जेव्हा ईथे स्वतःकडेच
बघायला वेळ नाही......

डोळ्यावर आलीये खुप झोप
पण आज कोणाकडे
झोपयलाही वेळ नाही.....

ह्रुदयात वेदनांचा पुर वाहतोय
पण त्या आठवुन
रडायलाही वेळ नाही....

परक्यांची जाणिव कशी असेल
जर ईथे आपल्याच माणसासाठी वेळ नाही...

आयुष्यात पुढे जाण्यासाठी चाललेल्या
या संघर्षात जरा माग वळुन
पहायलाही वेळ नाही........

अरे जीवना तुच सांग
जगण्यासाठीच चाललेल्या या धावपळीत
जगायलाच आज वेळ का नाही?

---- वाचनात आलेली एक सुंदर कविता




ति मि आणी बस........


वरळीला जाण्यासठी मि मुम्ब्ई सेन्ट्रलच्या बसमध्ये चढलो,
दुपारची वेळ, बस थोडीफार रिकामी, म्हणून खीडकीजवळ बसलो,

बस पुढे निघाली आणी प्रभादेवीजवळ थाम्बली,
त्या BUS-STOP वर एकच् गोड मुलगी अणी ति बस मध्ये चढली,

मी तीच्याकडे एकटक बघीतले, ति जवळ आली
EXCUSE ME! म्हणून माझ्याजवळ बसली,

शहारुन गेलो मि, बसताना झालेल्या तिच्या स्पर्शाने,
फ़िदा झालो तिच्यावर, तिच्या स्मित अश्या हर्षाने,

वाटले तिच्याशी बोलावे, म्हणून HI, HOW ARE YOU..?
असे मनातच पुटपूटलो,
पण तिच्याशी बोलण्याची हिम्मतच् झाली नाही म्हणून गुपचूपच बसलो,

बराच् वेळ मला तिचा सहवास लाभला, पण व्हायचे तेच झाले,
तिचे STOP आले, आणी तिला बस मधून उतरताना पाहून मन मझे कासाविस झाले.

पण मीत्रानो मि हताश झालो नाही, पुढे जाण्यासठी बस रस्त्यावरुन वळ्ली,
आणी पुढच्या BUS-STOP वर पुन्हा एक गोड मुलगी चढली....




ओळखलंत का परवेझ मला
पाकिस्तानात आला कोणी
तारवटलेल्या डोळ्यांमध्ये
कणभर नव्हतं पाणी

क्षणभर बसला, भेसूर हसला
बोलला वरती पाहून
मुंबईमधून आत्ताच आलो
आलो बॉम्ब लावून

माज चढल्या सैतानासारखा
लोकल्स मधून नाचलो
साथी सारे पकडले जातील
मीच एकटा वाचलो

वाटलं होतं बॉम्ब लावून
मुंबईची वाट लागली
मुंबईमात्र नेहमी सारखीच
पुन्हा धावायला लागली

खिशाकडे हात जाताच
वर बघून म्हटला
पैसे नकोत सरदार
मनात भकासपणा दाटला

मुंबईकरांचं धैर्य पाहून
मोडलाय माझा कणा
छातीवरती बंदुक ठेवून
फक्त मर म्हणा!





हरवलंय सारं, जे अनुभवलं होतं कधी..
आता आहेत केवळ आठवणीं,
काही कडू काही गोड ...

आठवतात अजून ते
आजीच्या हातचे दहिपोहे,
घुमतात आजुनही कानात
देवघरातले आजोबांचे दोहे ...

दरवळतो आहे अजून हवेत
बागेतल्या त्या पहिल्या मोगîयाचा सुगंध,
पावसात चींब भिजलेल्या धरेचा
तो सुखावणारा परिमल मंद ...

आंबले आहेत दात अजून
त्या हिरव्याकंच कैरिने,
भिजून शहारलंय मन आतुर
श्रावणातल्या त्या पहिल्या सरीने ...

कुठे गेल्या त्या संध्याकाळच्या
शुभंकरोति अन रामरक्षा,
हरवला का तो वासुदेव
अन त्याला दिलेली भिक्षा ...

पण खात्री आहे मला
सापडतील सगळ्या गोष्टी हरवलेल्या ...
तो आजीचा हस्तस्पर्श, ते दहिपोहे, देवघरातले दोहे, त्या टवटवीत मोगîयाचा गंध ...

परत घेवून जाईल मला तोच दरवळणारा मॄदगंध
माझ्या हरवलेल्या घराच्या दिशेने ....




समाज सेवा
समाज सेवा ही समाज सेवा,
होते फक्त घेवून मेवा.
कोणाला ह्याच अर्थ कळेना,
कोणी सत्याच्या मार्गाला वळेना.
गाँधी, जवाहरलाल सारखे नेता सत्याच्या मार्गानी जहाले थोर ,
आजचे नेता पैसे खाउन झालेत चोर.
संगा हीच कई समाज सेवा,
ह्या जगत कोणीच बार नहीं का देवा.





आशा
-सौ. माधुरी अशिरगडे

आशेच्या आघाशी, उपाशी पक्ष्यांना
हे स्वप्नदाणे कुठवर घालायचे
आता त्याच्याही साठ्याला
केविलवाणी ओहोटी
लागली होती
इकडे या पिलांना नवनवीन
आशेची पालवी फुटतच होती
मला फक्त दिसत होती
त्यांची खालावत जाणारी प्रकृती
एक पराभूत खंत
मनात दिसामासाने अंकुरत होती
श्रद्धा वाहून गेलेली व
चैतन्य आटलेली
आशा निराश होत होती.......





जगताना गठीला आलेले
कडू अनुभव
लिम्बच्या पानासारखे
स्वीकारतात
भालेपनाचा गोडवा
ओठावर ठेवावा
असा पाडवा
समजुदर असावा
अश्या समंजस नववर्षाचे
मन:पूर्वक स्वागत!





♥ एक वर्षभर माझ्यावर केलेल्या प्रेमाबद्दल
आभार तुझे मानतो आहे
तुझ्या नंतर मी आता
दुसरी मुलगी शोधतो आहे

तु सुद्धा आता
दुसरा कुनी शोधला असशील
रोज रोज त्याला
माझ्यासारखा पिळला असशील

तुला माहीत आहे
प्रेमासाठी किती STRUGGLE करावा लागतो
एका मुलीला पटवायला
किती घाम गाळावा लागतो

तुला लिहीलेल्या प्रेमपत्रांची
आजही आठवन ताजी आहे
पुढचे प्रेम करायला
मला त्यांची गरज आहे

आपल्या प्रेमापायी तुला दिलेले
सर्व GIFT सुद्धा हवे आहे
अर्ध्या किंमतीत सुद्धा त्यांना
विकत घ्यायला मी तयार आहे

तुझ्यावर केलेला सर्व खर्च
आजही माझ्याकडे तयार आहे
CHECK घ्यायचा की CASH घ्यायची
यावर विचार सुरु आहे

अरे हो...
तुझा तर माझ्यावर
कोनताही खर्च नसेल
कारन पर्स नेहमी घरी विसरने
तुझे आजही सुटले नसेल

तुझ्याकडे मी दिलेला
माझा फोटो मला हवा आहे
मुलींना IMPRESS करायला
तोच तर एक दुवा आहे

तुझ्याकडुन मिळालेल्या सर्वच वस्तुंचा
माझ्या पुढच्या प्रेमावर मी वर्षाव करील
तुला जसे PROPOSE केले होते
तसेच मी तिला पन करील



काय माहीत कशी असेल ती !
काय माहीत कशी असेल ती !

सुंदर नाजूक उठून दिसेल ती,
गालावर सुरेख खळ पडून ह सेल ती,
कारण नसताना खोटी च रुसेल ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

एकुलती एक सर्वात थोरली असेल ती,
नाहीतर कदाचित धाकटि असेल ती,
संसार कसा संभाळेल ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

फॅशेन करील की संस्कृती पाळेल ती,
परंपरा जोडेल की परंपरा तोडेल ती,
संसाराचा पसारा कसा आवरेल ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

थोडी नखरेल असेल का ती,
हुशार समजूतदार सुगरण असेल का ती,
एक संमज्स अर्धांगिनी शोभेल का ती,
काय माहीत कशी असेल ती !

एवढ छोट आयुष्य सहज जागेल का ती,
आभाळ एवढ दुख सहज सोसेल का ती,
दुखात ही न तुटता हसेल का ती,
काय माहीत काही असेल ती !!!!!!





कुठवर जिवना तू मला, असं फरफटत नेशील - एक गजलं
कुठवर जिवना तू मला, असं फरफटत नेशील

निखाऱ्यां वरून कापसाला, असं खरचटत नेशील

नाही ईच्छा पावलांची, मखमलावर चालण्याची

मृत्यू तूही का मला, असचं बरबटत नेशील


आलो कोरड्या दूनियेत, मी माझेचं अश्रूं पुसाया

कोणा एकाच्या तरी, आठवणीत जगवत नेशील


खाली रुतलो चिखलात, वर फेकून दे नर्कात

स्वर्ग कसा असतो, तो तरी दाखवत नेशील


कधी मागितला तुझ्याकडे, सहा मिटर कापड

खिशातून काढून रुमाल, चेहरा झाकत नेशील


डिवसलं वेदनांनी सदा, जगलो तोवर

जाताना तरी त्याचा, डोळा चुकवत नेशील


चंदनाच्या लाकडासवे, जळण्याची नाही मनिषा

अग्नीची सोय करून, धर्माने सजवत नेशील


हजारो सजीवां मधून, एका निर्जीवाने का जावं

चार खांद्याच्या तरी, पालकीतून गाजवत नेशील


वस्त्र माझे धुतलं, डाग जे त्यांचे होते

माझ्या चरीत्र्यावरचे डाग, पुसत नेशील


का असंख्य डोळ्यातून, मी थेंब थेंब गळावं

तीच्या दोनच अश्रूंत, मला भिजवत नेशील